Angela gaat het om de verrijking

Eens per week werkt Angela Elsinghorst, vrijwilligster bij Humanitas, als maatje. Ze beginnen met een kop thee, een goed gesprek en trekken er dan meestal op uit. Naar de stad, de natuur of samen naar de winkel. ‘Ze is door haar obesitas aangewezen tot een scootmobiel om zich voort te bewegen, wat maakt dat ze vaak thuisblijft en zich eenzaam voelt. Ik help haar om de deur uit te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten.’

Toen Angela in 2012 zelf een dieptepunt bereikte door een scheiding, burn-out en het verliezen van haar baan, besloot ze op zoek te gaan naar een manier om een bijdrage te leveren aan de maatschappij. ‘Het liet mij inzien hoe belangrijk het is om iets voor een ander te doen. Ik kan erover meepraten én -voelen.’

Inmiddels is ze voor de vierde keer een maatje, ieder traject duurt één tot anderhalf jaar: ‘Dat is de termijn waar we ons zoveel mogelijk aan houden. Je werkt in die periode samen naar een doel toe.’ Soms wordt het doel niet behaald, en gaat iemand nog met een ander maatje door. ‘Het gebeurt soms dat je een goede klik hebt en nog contact houdt na die periode.’

Vrienden gemaakt

Met één van haar deelnemers is dat het geval. ‘Daar ben ik echt bevriend mee geraakt. Hij houdt ervan om te wandelen in de natuur, dus dat doen we af en toe nog samen. En ook ik word rustig als ik met hem naar buiten ga.’ Het is de wisselwerking die het volgens Angela zo bijzonder maakt, ‘ik leer er zelf ook van. Het geeft zoveel voldoening om iemand die het moeilijk heeft te helpen. Vind ik dan.’

Vaak is eenzaamheid de reden voor de deelnemers om door een maatje geholpen te worden, maar ook frustratie om dingen die ze wel willen maar niet kunnen speelt mee. ‘De vrouw van wie ik nu maatje ben, vindt het lastig dat ze dingen niet kan door haar obesitas. Ik kan haar helpen om toch naar buiten te gaan. Samen proberen we iets aan haar problemen te doen, er anders naar te kijken en oplossingen te vinden. Bij zo’n beperking kun je veel betekenen.’ Angela vindt het belangrijk om dingen positief te benaderen.

Je staat naast elkaar

Om maatje te worden is er een trainingsdag waarop besproken wordt hoe je er het beste kunt zijn voor iemand. Aan de hand van rollenspellen worden verschillende praktijkvoorbeelden behandeld. ‘Het is wel fijn om situaties te  bespreken, wat je dan moet doen. Maar het meeste leer je uit de praktijk.’

‘Het is belangrijk dat je beseft dat je náást elkaar staat, ik sta nooit boven iemand.’ Er doen zich wel eens situaties voor waar Angela te weinig kennis of ervaring voor heeft. ‘Ik begeleidde een vrouw uit Iran die moeite had met haar inburgeringscursus. Zelf kon ik haar daarin niet genoeg begeleiden en is er via Humanitas een oude juf bijgehaald die haar vrijwillig ondersteunde.’

Angela werkt één dagdeel per week als vrijwilligster voor Humanitas. ‘Mijn deelnemer staat altijd voorop, maar dit werk helpt ook mij. Ik ben ermee begonnen omdat ik het zelf moeilijk had en ik zit er nu beter door in mijn vel.’ Eens per twee maanden is er een terugkomstbijeenkomst, waar alle vrijwilligers samenkomen om tips en ervaringen te delen. Daarnaast is er een aanbod van cursussen waar vrijwilligers zich voor kunnen opgeven. ‘Bij problemen kunnen we altijd terugvallen op onze begeleider en dat is fijn als het even niet gaat.’

Meer informatie

Kijk op de website van Humanitas