Henny en Timo: "Ik heb gewoon eens iemand die bij me is. Even niet alleen"

Eens per twee weken gaat Timo bij Henny op bezoek. Ze spelen een spelletje en kletsen wat. Henny: “Ik kijk er echt naar uit als Timo langskomt.”

Henny heeft een lichamelijke beperking en zit in een rolstoel. Ze woont in een Focuswoning in het Utrechtse Lunetten. De woning is gezellig ingericht en kijkt uit op een prachtig balkon vol bloemen. Helaas komt Henny niet vaak buiten. Ze vertelt: “Als je een handicap hebt, ben je altijd afhankelijk van anderen. Ik kan alleen de deur uit als er iemand mee gaat. Bovendien moet je met zóveel dingen rekening houden. Of de plek waar je heen wilt wel toegankelijk is bijvoorbeeld. Maar ook hoe laat je weer naar huis wil, zodat de Wmo-taxi op tijd klaar staat. Ik heb niet altijd zin in dat geregel. Ik zit zo’n 95 procent van mijn dag alleen thuis. Gelukkig heb ik een brede belangstelling en lees ik graag, vooral over vogels en andere dieren.”

Laagdrempelig vrijwilligerswerk

In het dagelijks leven zit Timo niet stil. Zo volgt hij een traineeship in de zorg, traint hij voor een kwarttriatlon en spreekt hij geregeld af met vrienden. Hij vindt het daarom fijn dat het vrijwilligerswerk bij Handjehelpen flexibel is. “Ik wilde graag iets van vrijwilligerswerk doen, maar wilde er liever niet meteen een hele dag per week aan besteden. Dat leek me iets teveel. Daarnaast leek het me leuk om een-op-eencontact met iemand te hebben, zodat je elkaar echt leert kennen.” De oproep van Henny sprak Timo meteen aan. 

Triominos

Zo’n eerste ontmoeting kan spannend zijn, maar Henny en Timo hadden hier gelukkig allebei geen last van. “We merkten al snel: dat zit wel snor”, vertelt Timo. “Ja, voor mij was het gelijk goed”, beaamt Henny. “We maken allebei makkelijk contact met mensen en de gesprekken verliepen meteen als vanzelf.” Al snel kwam het spel Triominos uit de kast, inmiddels favoriet.

Verschillende werelden

De gesprekken van Timo en Henny gaan vaak alle kanten op. Van vogels tot aan de politiek. Timo vertelt: “We hebben het er ook vaak over hoe verschillend onze werelden zijn.” Henny: “Ja, het kan bijna niet meer verschillen. Daarom ben ik ook zo blij dat Timo er is. Ik vind het leuk om te horen over zijn studie en vrienden. Het gaat me niet alleen om mij, juist niet. Ik ben gericht op anderen.”

Timo vertelt dat hij veel leert van het contact met Henny. “Veel dingen zijn voor mij heel vanzelfsprekend. Als ik ergens heen wil, stap ik gewoon op de fiets. Van Henny leer ik hoe anders dit is voor iemand in een rolstoel en wat dat voor iemand betekent."

De botanische tuinen

Het lijkt Henny leuk om binnenkort voor het eerst samen een uitje te maken. Ze wil graag naar de botanische tuinen. Henny: “Voordat we dat kunnen doen moeten we eerst buiten oefenen met de rolstoel, zodat Timo leert hoe hij hiermee kan lopen. Dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Als ik uit mijn kar donder, wat breek ik dan en wat houd ik eraan over? Ik ben al gehandicapt genoeg, grap ik dan wel eens. Daar moeten mensen wel om lachen. Maar het is wel een feit. Je moet goed opletten dat er bijvoorbeeld geen steentje op de stoep ligt.”

Diezelfde ochtend doen ze nog zo’n oefenrondje, als we naar buiten gaan voor een foto. Timo helpt Henny in haar jas en duwt de rolstoel vol goede moed de voordeur uit, naar buiten. “Je kijkt zelf toch ook wel mee hè?”

Augustus 2024

Bron artikel: HandjeHelpen